BİRŞEYLERE YETİŞME UĞRUNA
Bir hengâme içerisinde bocalayıp duruyoruz. Hayatın akışına, teknolojisine, bir yerden bir yere yetişmeye, adil çalışabilmeye, sınavlara, kendimiz hariç herkese sonunu görmeden koşuyoruz.
Kurallar, kavramlar ve düzen değişiyor…
Yetişemedikçe büyük bir stres içerinde kaybolup gidiyoruz. Önümüzdeki güzellikleri, bir daha tekrarı olmayan yarınları, sevgiyi, paylaşımı, nezaketi, merhameti, uzlaşmayı, beden gücümüzü ve saygıyı kaybediyoruz. Oysa ne trafikte ne de hayatın akışının rutinine tahammül artık edemiyoruz. İçimizdeki çocuğu ve onunla beraberindeki mutluluğu kaybediyoruz. Unutmayalım ki herkesin işteki yeri bir şekil doldurabilir, fakat aileniz ve çocuklarınız için yeriniz doldurulamaz.
Er ya da geç trafikte istediğimiz yere belki bir dakika belki zamanın da yetişeceğiz, fakat bir anlık yetişmek uğruna yapılan dikkatsizlik birimizin canına mal olabilir. Bir can hayattan koparılabilir… Nitekim bunlar hep oluyor…
Lütfen bir şeylere yetişmek uğruna kendimizi ve insanlığımızı kaybetmeyelim. Koşmadan huzur içinde bu hayatı içimize sindirerek sağlam adımlarla yürüyelim.